مدیر کارگروه فلسفه مرکز تحقیقات و آینده پژوهی سازمان سراج: باید به سمت تحقق تمدن اسلامی سایبری حرکت کنیم

به گزارش خبرنگار بلاغ، پیش از ظهر امروز نشست تخصصی آینده پژوهی فضای مجازی با حضور کارشناسان مرکز تحقیقات و آینده پژوهی سازمان سراج در سالن جلسات معاونت فرهنگی و تبلیغی دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم برگزار شد. در ابتدای این جلسه، دکتر شریعتی مدیر کارگروه فلسفه مرکز تحقیقات و آینده پژوهی سازمان سراج با اشاره به پروژه رهنگاشت گفت: هدف ما در این پروژه کسب شناختی از آینده ی فضای مجازی و استخراج مختصاتی از آن است. وی با اشاره به مواجهات افراد و گروه های مختلف فکری با فضای سایبر عنوان کرد: در مواجهه با این مفهوم، ما با چهار رویکرد عمده مواجهیم. رویکرد اول «وادادگی» است. ما هیچ واکنشی در مقابل فضای سایبر از خود بروز نمیدهیم. رویکرد دوم «انفعال با تأخیر» است. بارزترین خصوصیت این رویکرد، دیر اقدام کردن برای مواجهه ی درست با فضای مجازی است. رویکرد «فعال و کنش گر» رویکرد سومی است که در مواجهه با این مفهوم به خود میگیریم. در این رویکرد تلاش ما بر این است که زمین بازی را به سود خود تغییر دهیم. آخرین رویکرد، رویکرد «تمدنی» است که ما را به سمت تمدن سایبری سوق می دهد. در این رویکرد ما باید تمدن اسلامی سایبری را بسازیم. این پژوهشگر فضای دیجیتال به بیان تاریخچه ی فضای سایبری پرداخت و گفت: تکنولوژی غرب ریشه در تمدن یونان و روم باستان دارد. واژه «کوپرنیکاتوس» ریشه ی دو کلمه ی فضای سایبر و دولت است و در واقع این مفهوم هدف رساندن مفاهیم را برای حکومت بر دیگران بر عهده دارد. همانگونه که در روم باستان مردم در استادیوم ها به تماشای نمایش میرفتند، اکنون نیز فضای سایبری همان امکان را برای دیگران فراهم کرده است. با ورود به عصر اطلاعات، تکنولوژی جنبه ی ژورنال محور به خود گرفته است و هر چیزی به صورت خبری و قابل نقل به دیگران درآمده است. مدیرکارگروه فلسفه مرکز تحقیقات و آینده پژوهی سازمان سراج مفهومی تحت عنوان معماری فضای مجازی را مطرح کرد و گفت: معماری فضای مجازی مؤلفه ها و عناوینی مانند: «نظامات»، «کاربر»، «محتوا»، «خدمات»، «نرم افزار» و «زیرساخت» را در بر دارد که هر کدام قابل شرح و بسط در حوزه فضای مجازی و آینده پژوهی این فضا است. وی در ادامه به بیان یک سناریو محتمل در آینده فضای مجازی پرداخت و گفت: طی سال های آتی جهش های متعددی در فضای مجازی ایجاد می شود که از جمله آنها می توان به این موارد اشاره کرد: سرویس های مجازی به یکپارچگی می رسند، هوش مصنوعی به واسطه گری در بسیاری از امور زندگی می پردازد، لایه ها با هم ادغام می شوند و در نهایت اینترنت از بین می رود، همچنین مقوله ای مانند حیات تغییر می کند و باسرعت چشم گیر تحولات روبه رو خواهیم بود و در نهایت به یک ثبات تمدنی خواهیم رسید.