"گلادیاتور۲" یک درام تاریخی است

عضو هیئت علمی دانشکده دین و رسانه دانشگاه صداوسیما، با تأکید بر دیدگاه ارسطو اظهار داشت که کار درام‌پرداز ماهیت فیلسوفانه‌تری نسبت به مورخ دارد. به گفته ارسطو، درام‌پرداز نسبت به مورخ، فلسفی‌تر عمل می‌کند زیرا درام‌پرداز رویدادها را از نو می‌سازد و میان آن‌ها روابط علیتی، توجیه منطقی و منطق دراماتیک ایجاد می‌کند، در حالی که مورخ، داده‌های تاریخی را تبعیت از سیر زمانی مستند، به نگارش می‌سپارد.

به گزارش روابط عمومی معاونت فضای مجازی هنر و رسانه دفتر تبلیغات اسلامی، در یکی از نشست‌های اکران و تحلیل و بررسی و ایده‌پردازی سینما تحت عنوان "سینما اندیشه ۲" که به بررسی فیلم «گلادیاتور۲» اختصاص داشت، حجت‌الاسلام والمسلمین داوودآبادی عنوان کرد که "گلادیاتور۲" یک درام تاریخی است. چنین فیلم‌هایی نه‌تنها به روایت وقایع گذشته می‌پردازند بلکه آن‌ها را به شرایط کنونی مرتبط می‌سازند.

وی افزود: درام تاریخی باید دارای سه ویژگی بنیادین باشد: نخستین ویژگی بازنمایی رویدادی است که در گذشته رخ داده است، دومین ویژگی آن بازتاب زندگی شخصیت‌ها به‌عنوان کنشگران اصلی تاریخ، و سومین ویژگی برداشتن حقیقت تاریخی است. 

حجت‌الاسلام والمسلمین داوودآبادی، فیلمنامه "گلادیاتور۲" را در قالب حماسی توصیف کرد و گفت: هنگام درام‌پردازی باید از کنش‌های انسانی تقلید شود. نویسنده این فیلم با استفاده از روش لیریک، که شاعرانه و متکی بر ذهنیت هنرمند است، احساسات و عواطف خود را بارور می‌کند و پس از عبور از فیلتر ذهنی خود، آن را به مخاطب عرضه می‌نماید.

وی تشریح کرد که درام حماسی صرفاً به مقوله نبرد و جنگ محدود نمی‌شود بلکه بازتاب‌دهنده عقاید، آیین‌ها و آداب و رسوم است. شخصیت‌هایی که در مرکز درام قرار می‌گیرند، معمولاً انسان‌های خاصی هستند که ویژگی‌های ویژه‌ای دارند.

داوودآبادی معنای اصطلاحی "گلادیاتور" را تشریح کرد و افزود: به طور اصطلاحی، گلادیاتور به برده‌ای اطلاق می‌شود که مبارزاتش برای اثبات شرافت و جوانمردی نیست.

وی در مورد تیتراژ فیلم اظهار داشت که دو نگاه به تیتراژ وجود دارد: نگاه اول تیتراژ را به‌عنوان بسته‌بندی فیلم می‌داند، اما نگاه دوم، آن را مرتبط با جهان داستان تلقی می‌کند. تیتراژ فیلم "گلادیاتور۲" بر اساس دیدگاه دوم طراحی شده است.

در خصوص ساختار فیلمنامه "گلادیاتور۲"، داوودآبادی افزود که این فیلمنامه بر اساس ساختار کلاسیک سه پرده‌ای نوشته شده است: در پرده اول، معرفی موقعیت و شخصیت اصلی انجام می‌پذیرد؛ در پرده دوم، نیاز دراماتیک قهرمان به نمایش درمی‌آید؛ و پرده سوم به تحقق آرمان قهرمان و دستیابی او به اهدافش می‌پردازد. 

وی به نظام ارتباطی درونی فیلم‌های تاریخی اشاره کرد و توضیح داد که این نظام بر اساس اصولی از پیش‌تعیین‌شده بنا می‌شود و دامنه اطلاعات تاریخی را گسترش می‌دهد.